rodzina – rymki i nie tylko

Wszystkim, którzy czują się RODZINĄ (niezależnie od liczby osobników – od Dwóch do Nieskończoności) życzę dziś, jak nietrudno się domyślić, przede wszystkim ZDROWIA, bo bez niego i tak nie spełniłaby się Wam większość życzeń, które mogłabym tu dla Was wypisać. I pogody – wewnątrz Rodziny i na zewnątrz.

IMG_9088_LI

Inkedsk_20200426_0045_mag_LI

Inkedsk_20200425_0031_mag2(1)_LI Inkedsk_20200425_0018_ok_LI

Według niektórych jest tylko jeden wzór

na to, jaka powinna być rodzina:

Tatuś, mamusia, sióstr kilka, czyli cór

i wszczęcie działań, by mieć jeszcze syna.

IMG_9095_LI

Od lat wielu trwa ten bezustanny spór

o to, jak żyć ma prawdziwa rodzina,

poglądów na ten temat jest pełen wór,

czort wie, gdzie leży tych swarów przyczyna.

InkedIMG_1923_LI

A mnie myśl prosta coraz częściej budzi

i coraz więcej mam dziwnej pewności,

że RODZINA – to po prostu grupa ludzi,

którzy troszczą się o siebie, ot, z miłości.

InkedInkedInkedInkedIMG_8734_LI

DZIEŃ RODZIN – święto ustanowione przez ONZ obchodzimy od 1993 roku właśnie 15 Maja. Cel – należy pogłębiać świadomość społeczną na temat wszelkich problemów, trudności i konfliktów, na jakie narażone są rodziny.

Kiedyś, gdzieś, tak ustalono:

Gdy jest ONA, ON i ONO,

czyli dziecko i mąż z żoną:

Wacuś, Jacuś i Regina –

to już właśnie jest RODZINA.

(Córka? Zgoda. Zamiast syna.)

Myśl ta – lekki sprzeciw budzi.

Rodzina – to grupa ludzi,

która wciąż i wciąż się trudzi

by o siebie wspólnie dbać.

Więcej dawać chce, mniej brać.

Ale wiadomo, w każdej rodzinie są gorsze i lepsze chwile i mniejsze, czy większe zawirowania.

Czasem, gdy ktoś w rodzinie ma zły humor warto dać znać i uprzedzić resztę członków drogą pisemną.

Dziś, to może być SMS, ale kiedyś rodziny zostawiały sobie takie właśnie karteluchy.

Czasem, w jakiejś rodzinie pojawia się ciemnawa owieczka – skarżypyta. Ona też potrafi zostawić odpowiednią do sytuacji informację:

Czasem, w jakiejś rodzinie ktoś musi wyjechać. Tym co zostają – jest trudniej, ale podejmują próbę opisania tej sytuacji bez biadolenia. (Poniżej przykład: ojciec rodziny wyjechał do Włoch)

Tak, ojcowie wielu mniejszych, czy większych rodzin wyjeżdżają z różnych powodów. Jeśli muszą jechać po to, aby poprawić warunki życia swojej rodziny – warto to znieść. Ale taki Koziołek Matołek (książka – komiks Kornela Makuszyńskiego – czy ktoś to pamięta?) po ostatniej swojej przygodzie w Afryce obiecywał polskim dzieciom, że już nigdzie nie wyjedzie, a do mnie doszły takie plotki:

Koziołeczek targnął bródką

i pod wąsem beknął cicho: –

Znów mnie ciągnie lep przygody,

co z rodziną? Niech to licho!

– Uprzedzałem cię przed ślubem –

rzekł, zerkając w stronę żony –

że naturę mam włóczęgi,

więc, wyruszam w dzikie strony!

Związał troczki od plecaka,

wziął kanapki, termos kawy.

– Chcę pojeździć sobie metrem,

zatem, zacznę od Warszawy.

– Kopyt w kraju też nie zedrę,

każdy zna mnie i podwozi,

a po drodze zbiorę dane

o popycie na ser kozi.

Z takim w rodzinie trochę trudniej, fakt. A co na to żona?

– Cóż mi po tym! Co tam sery! –

Koziołkowa gorzko szlocha –

Nie opuszcza swojej trzódki

żaden KOZIOŁ. Jeśli kocha!

Lecz Matołek już nie czekał,

aż rodzina łzy obetrze.

I od wtorku jest w stolicy,

spójrz: rozparty siedzi w metrze.