MAK POLNY

Mak polny- jeden z najładniejszych i najgroźniejszych chwastów. Drobne, znane nam z wyglądu nasionka zebrane w torebce, zachowują siłę kiełkowania nawet przez 30 lat. Odporny na zanieczyszczenia, ale lubi ciepło i światło. Trujący, ale ma wielorakie zastosowanie w medycynie. Nie będę się tu mądrzyć, są bardziej wskazane źródła, ale lubię patrzeć na niezbyt liczne niestety, rosnące w okolicy maki. I lubię struclę makową. Niestety.

MAK POLNY –

Wiem, niektórzy cierpią z braku    

wielkich pól czerwonych maków,

ale takich, moi drodzy, już nie będzie.

Lecz ja – wiotki maczek polny

okiełznany, ale wolny,

rosnę w glinie i w ruinie, czyli wszędzie.

         

   Zawsze znajdę gdzieś ustronie –  

   łączkę, ścieżkę przy betonie

   i ozdobię każdy mur czerwoną smugą,

   by, w mych płatach wciąż, od nowa,

   znana  Panienka Makowa

   mogła chować się, gdy zechce, nawet

                                                                      długo.

 

LEPIEJ:

LEPIEJ SIĘ CZERWIENIĆ MAKIEM,

NIŻ WYBIELAĆ PASTERNAKIEM.

PARZYDŁO LEŚNE

 LEŚNE parzydło – ozdobna roślina z rodziny różowatych, o wiechowatych, jasnych kwiatostanach. Odporna na mróz. Znosi półcień.W porze kwitnienia wybucha jasnymi płomykami.

Często mnie pytają jacyś panikarze,

(i przyznaję- ich nieuctwo już mi zbrzydło):

Czy ty parzysz? Nie, kochani, ja nie parzę!

Ktoś tak nazwał mnie (dla hecy?) – Ot, PARZYDŁO.

  LEPIEJ:

  LEPIEJ PIEŚCIĆ LIŚĆ PARZYDŁA,

 NIŻ  RÓŻYCZKĘ, KTÓRA ZBRZYDŁA.

PĘCHERZNICA

Pęcherznice – krzewy ogrodowe, osiągają wysokość 3m. Śliczne, wypukłe jak małe parasolki baldachimy jasnoróżowych kwiatów ozdobią każdy ogród. U mnie rośnie odmiana ( jakże by inaczej!) „DIABOLO.” Ma ciemne liście, a jej zebrane w mieszkach owocniki czerwienieją późnym latem.Te kwiaty poniżej to Lwie Paszcze, ale o nich wspomnę innym razem.

Borykam się, kochany, z problemem tym samym!

Popatrz na mnie i powiedz, tak szczerze,

jak to tylko możliwe między roślinami:

Widziałeś kiedyś u mnie, jakieś pęcherze?

 

 

 

 

LEPIEJ:

LEPIEJ SADZIĆ PĘCHERZNICE, 

NIŹLI  BYĆ PREZESEM – VICE.

SZCZAW KĘDZIERZAWY

Szczaw kędzierzawy, czyli kobylak. Rośnie, gdzie się da. Na brzegach rzek, na łąkach i miedzach. Chwast dumny i wyniosły. Korzeń – to surowiec lekarski. Dawno, dawno temu, moja mama zaparzając dojrzałe, brązowe i suche już kwiaty, leczyła moje dziecięce „grypy żołądkowe” Wtedy – to były biegunki. Zanim zaczniecie szukać tego ziela – zajrzyjcie do fachowych poradników, bądź przyjmijcie to tylko do wiadomości.

JA też moich wszystkich imion po prostu nie trawię.

Kwiaty mam, jak drobne loczki  i są moim znakiem,

więc nazwali mnie ( tu – zgoda) Kędzierzawym Szczawiem,

a ktoś ważny dodał ( PO CO??) – SZCZAWIEM – KOBYLAKIEM!

                     

LEPIEJ:

LEPIEJ WYPIĆ KOBYLAKU,

NIŻ ROBIĆ ZBYT RZADKIE KA-KU

OSET

Wieloletnia roślina z astrowatych ( a jakże!).Rośnie wszędzie. Na pastwiskach, ugorach, na poboczach dróg i na łąkach. Poznano około 130 gatunków ostowatych roślin. Oset najczęściej spotykany u nas, ma postać wyniosłą i pierzaste liście obdarzone gdzieniegdzie kolcami – głaskanie ich nie sprawi nam przyjemności. Należy do roślin trujących, ale to nie znaczy, że się do niczego nie nadaje. Wykorzystywany jest przy produkcji leków.

My – ostre, mocne i wyniosłe osty –

nie jesteśmy dobre na piegi, czy krosty,

nie możemy też pomóc na wasze kaszelki,

a  pożytek kulinarny też jest z nas niewielki.

Ktoś w Pułtusku produkuje z nas ozdoby,

poprawiamy ponoć pracę serca i wątroby.

Lecz ponieważ się na tym kompletnie nie znamy,

temat naszej użyteczności –  innym zostawiamy.

LEPIEJ:

LEPIEJ W ROWACH SYPIAĆ Z OSTEM,

NIŹLI MĘŻA MIEĆ – STAROSTĘ.