Wyszłam znów na spacer. BEZ TELEFONU. Z kijem i z aparatem fotograficznym. Oto dowody:

                                  

ZATRZYMAŁAM SIĘ i ZOBACZYŁAM            ZDZIWIŁAM SIĘ

            

     ZADUMAŁAM  SIĘ                                          ZACHWYCIŁAM SIĘ

 „ZDJĘŁAM ” ( dawniej: zdjąć –  zrobić zdjęcie, czyli fotografię kogoś lub czegoś)

PRZED

PO

PRZED

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

PO

PRZED

PO

I co tu rymować? Wszystko widać. Bez użycia słów.

Idźmy sobie na spacer, zabierając mamę, ciocię, dzieci, wujka, siostrę, brata, męża, kochanka i łapmy chmury. I  potem pobawmy się.  Podnieśmy głowy do góry. Często mamy je opuszczone  – bo jak inaczej sprawdzić co nowego u znajomych, (a czasem i z  innych powodów). Dzieciaki poćwiczą wyobraźnię, znajdą program graficzny do obróbki, ciotki już chichocą, ( co one zobaczyły w tych chmurach?)  Zupełnie niezła  zabawa i jakoś lżej się oddycha przy tej zadartej głowie. Chciałabym bardzo móc tu wstawić i Wasze przerobione chmury. Kto przyśle? Zapraszam na „chmurobranie”.