Drzewa

Z okazji…DNIA DRZEWA – 10 październik

Dziś coś z dawnych lat. Wspominałam już o panu Probierczyku i jego konkursie ( w „Starcie). Kiedyś polecił czytelnikom napisać tekst arii do nieistniejącej opery „Październik Miejski”- sceneria: ogród miejski, w głębi ogrodnicy z narzędziami pracy, Królowa Jesień..i chór ogrodników (też miejskich!). Arię napisałam, a że jest o drzewach, to publikuję. Wyobrażacie sobie życie bez drzew? Ja nie.

Aria miejskich ogrodników

Razem, bracia, bo nadchodzi czas, straszny czas,

rdza okryła akacjowy las, miejski las,

rude liście-października łzy

zgrabimy My. (bis)

Dalej bracia, bo z konarów drzew, miejskich drzew

wampir-ołów wyssał całą krew, żywiczną krew,

suchą gałąź, co wypadła z gry

zetniemy My. (bis)

Naprzód, bracia, bo już zimy duch skrócił dzień,

zieleń skwerów osnuł szary cień, mroźny cień,

chwastów w ziemi tkwiące białe kły

skopiemy My. (bis)                                            

 

Refren: Więc kop i grab,

hej, według map,

i wiąż ten wiąz,

bo krzywy wciąż.

Patrz, próchna kłąb,

więc rąb w ten dąb.

I wal, i grab,   

i rąb, i kop,

ogrodnik – twardy chłop!                                                  

 

to dąb kanadyjski (podobno)    Niewiele już urośnie