Bywają też złe rady,  którymi cię dręczą:

Choćby ta,  byś się nigdy nie zachwycał tęczą.

Mówią : – Te piękne kolory są po prostu złudne  –

tęcza piękna, a wewnątrz –  pragnienia paskudne!

Rok temu, właśnie w tym DNIU uszczypliwie potraktowałam ogólnoświatową tendencję do udzielania rad. Czy dziś mam inne spojrzenie? No… umówmy się, że, czasami….np. w poniedziałki i w środy, w godzinach od 16-ej do 18-ej staram się, przynajmniej wysłuchać, kilku tzw. DOBRYCH RAD.  Ni diabła (brr!) nie wiem, kto i kiedy wymyślił to niby – święto, ale jest. Możecie sprawdzić. W kalendarzu Świąt Nietypowych oczywiście.

Nie słuchamy dobrych rad, bo:

Ludzi starszych, rozsądnych też coś  nadal  kusi,

żeby wciąż, na złość mamie(?) odmrażać swe  uszy.

Mówią: Nie tyj! A ja właśnie trochę tyję!

Twierdzą: To mydło jest niezdrowe.  A ja się nim myję!

Krzyczą: Chodź na spacery! A ja siedzę w domu.

 

 

 

 

Wołają: Przestań palić! A ja, po kryjomu                   

jednego cicho wypalam – choć tu  głośno przyznam,

że fajka, lub papieros to straszna trucizna!

Jednak zawsze tkwi we mnie ta dziwna przekora

i solę sobie kakao, a dosładzam pora,

mieszanką do łososia  przyprawiam kurczaka,

robię sałatkę z bułek, a wino z buraka

i z trudem  się opieram kulinarnej radzie,

by nie dawać na deser  śledzi w czekoladzie.

 

 

 

A teraz moja rada – dobra, choć niewielka:

Większość rad pochowajcie w ozdobne  pudełka,

ustawcie –  mniejsze na większych, właśnie TAK stać muszą,

bo inaczej – w dół runą i wszystkich podduszą.