W 1992 roku w Rio de Janeiro na Szczycie Ziemi – Zgromadzenie Ogólne ONZ ustanowiło Światowy Dzień Wody. Wielu milionom ludzi na świecie wody po prostu brakuje, a część jej zasobów (tak, jak w naszym kraju) cały czas się zmniejsza. Ten DZIEŃ ma o tym przypominać i inicjować działania zmierzające do poprawy sytuacji.

Dziś propozycja scenariusza do  przedstawienia pt.”Chrońmy Wodę” dla uczniów klas szkoły podstawowej. Muszę wam powiedzieć, że kilka lat temu , na konkursie tematycznym Mazowieckiego Parku Krajobrazowego  ten króciutki  spektakl dostał I nagrodę.

„ CHROŃMY WODĘ”

Na środku sceny na podwyższeniu siedzi rzeka. ( tu: Jeziorka, ale zawsze można jakoś dopasować nazwę innej rzeki) Z ramion siedzącej spływa woda ( niebieski materiał, czy folia).Rzeka trzyma akcesoria ( śmieci), po prawej stronie zwinięta i przykryta czyś zielonym osoba – drzewo. Wchodzi trójka dzieciaków – maja na sobie przypięte symbole wody. Trzymają torebkę z kostkami lodu, termos z wrzątkiem i wiaderko z wodą.

Osoba I: – Woda, proszę państwa, to jest dziwna rzecz,

                    niby dwa gazy, a tworzą ciecz.

(nabiera teatralnie kubkiem wodę z wiadra i leje)

Osoba II: – Podgrzewana dłuższy czas – już nie ciecz,

                     lecz para – gaz.

( otwiera termos, czy co tam i stara się zademonstrować uciekającą parę)

Osoba III: – Mróz ją ściśnie – nowy cud

                      już nie ciecz, lecz twardy lód

( wysypuje kostki lodu na scenę)

RAZEM : –

To nie jest żadne nowe odkrycie,

każdy tę prawdę chyba zna,

że dzięki wodzie powstało życie,

i dzięki wodzie ono nadal trwa.

(Na scenę wpadają dwaj „kajakarze” z atrapą ( tektura) kajaka,

sadowią się na „wodach” rzeki i niby – wiosłując zaczynają śpiewać)

Kajakarze: – Ach, jak przyjemnie, kołysać się wśród fal,

                        gdy szumi, szumi woda i płynie sobie w dal….

RZEKA:       – Przyjemnie wam? Przyjemnie? Przyjemnie?

                        Płyńcie więc, płyńcie, bo niedługo

                        będziecie to robić beze mnie!

Kajakarz I: – Jak to bez ciebie, rzeko??

                         Czy chcesz odpłynąć gdzieś daleko?

Kajakarz II : – Jak to, Jeziorko rzeko chojnowska,

                           czyżby dopadła cię jakaś troska?

RZEKA: – Och! Nie wiem, nie wiem, nie wiem….

                 z ludźmi się dzieje coś dziwnego…

                 czy wiecie, że na przykład ten, tam

                 o, ten, jakiś szalony

                 wrzucał we mnie puszki, butelki i opony??

( rzeka obrzuca śmieciami kulących się kajakarzy)

I co? Czy teraz jest wam przyjemnie?

Nie? A to wszystko zostaje we mnie!

Jak mam toczyć swoje fale?

Niedługo mnie nie będzie wcale,

chyba, że zdarzy się cud!

Kajakarze:(wstając, rozwijają transparent z jakimś stosownym tekstem)

To my, to my, Jeziorko

będziemy pilnować twoich wód!

Chcemy pływać na twych falach, hen, daleko,

chcemy, żebyś ciągle była czystą rzeką!

(Nadbiega bardzo zmęczona para z dużymi plecakami i kubkami w ręku, zbliżają się do „wód” Jeziorki, próbują nabrać wody…i podśpiewują):

Spragnieni: – Nie ma, nie ma wody na pustyni,

a tak bardzo, bardzo, chce się pić…(nucą)

RZEKA: – Stop! Stop, kochani,

nie chcę was zatruć, lub czymś zranić,

bo dzisiaj moje wody,

mogą narobić tu  szkody.

Moja woda w coś strasznego się zmienia,

już nie mogę ugasić waszego pragnienia.

Dymią kominy, kwaśne spadają tu deszcze,

spływają do mnie nawozy i sama nie wiem, co jeszcze…

patrzcie, wypłynęła brzuchem do góry

moja ostatnia ryba….

o czymś świadczy to chyba?!…..

Spragnieni: (prostują się, rozwijając odpowiednie hasło)

– Odnowimy ciebie, rzeko, odżywimy!

  Odmienimy ciebie, rzeko, oczyścimy!

  Rośnie pokolenie mądre, nowe,

  będziesz miała wody zdrowe!

  Zrobimy to, rzeko, zrobimy!

( Do „drzewa” podchodzi ogrodniczka z konewką i podlewa.

„Drzewo” wstaje i rozkwita – w ręku gałęzie z kwiatami)

 

Ogrodniczka (sennie):

Podlewam swój ogród wielki

co dzień rano, bardzo wcześnie.

Urosną mi mirabelki

i zakwitną mi czereśnie.

A kto powie, że bez wody

też by zakwitł ogród cały,

temu pani od przyrody

może wstawić cztery pały…

RZEKA: – Zgadza się, wszystko się zgadza,

lecz panna z tym laniem przesadza…

Ogrodniczka (śpiewa): –

 Głęboka studzienka,

głęboko kopana……

RZEKA ( kontynuuje): – … lecz wody w nie mało,

niecałe pół dzbana.

Będzie jej coraz mniej,

wykopy, rów, tama,

uschnie ci ogródek

dlaczego, wiesz sama!

Ogrodniczka: – Nie uciekaj wodo z głębin,

nie chowaj się cała.

Od tej chwili będę, wodo,

ciebie oszczędzała!

(ogrodniczka wyciąga swój transparent „ oszczędzam wodę,”pozostali zbierają się razem i śpiewają song na melodię „Niech żyje bal” )

Kajakarze: – Płyń, rzeko, płyń,

nich od burt, czysty nurt się odbije…

Spragnieni: – Żyj , rzeko, żyj,

niech przeżyje ten, co z ciebie pije…

Wszyscy razem: – Chroń wody, chroń!.

To nasz trud, żaden cud się nie zdarzy.

Świat będzie trwał,

gdy my, młodzi staniemy na straży…

Niech nie schnie las,

niech się ślad w mokrej ziemi odciska…

niech kwitnie sad,

Chrońcie wody, kochane ludziska!!

La, la, la, la……( nucąc, schodzą ze sceny)

                                     K O N I E C