W dniu dzisiejszym, od pewnej bliskiej mi Grażyny z Łodzi, otrzymałam maila  z CYTATEM. Kto u mnie bywał, ten wie, że nie pierwszy raz tu o Niej wspominam, i nie pierwszy raz zamieszczam treści od niej otrzymywane. Jak zwykle – trafiła w sedno. Dziękuję. Spłyciła mi nieco MELANKOLIĘ. ( takim było to słowo w tamtych czasach)

„Z głębokiej mojej melankolii studni

Wodę Nadziei uparcie dobywam,

Pokoju żądny, wszak często odkrywam,

Wody w niej nie masz, tylko echo dudni.

                            ( Charles d’Orléans (1394-1465)

                              Przeł. Jerzy Lisowski

I nasunęła mi się myśl, która, niestety, nie jest CYTATĄ:

Gdybym sądził, że mój naród mi nie wierzy,

sam bym odszedł, wyszedł, poszedł – gdzie należy,

ale widzisz pan wyniki? To wyraźny znak,

że mam nadal podpisywać, mówiąc: – TAK, TAK, TAK.