pisane wieczorem

Hej, zaśnijcie już, kochani,

czas na krótką przerwę w troskach,

owińcie się ciasno kołdrą i nie zatykajcie noska,

przecież trzeba czymś oddychać!

Uszy? – TAK, zasłońcie oba, żeby nic nie było słychać.

*

W komputerach –  bez kołyski,        

po dniu pracy drzemią dyski.

Pralki, kończąc wirowanie

szepczą zgodnie: czas na spanie.

Wszyscy, człowiek, rzecz i zwierzę

musi zasnąć – a ja wierzę,

że NOC  NAM PRZYNIESIE RADĘ –

tak, jak w bajkach, więc się kładę.

Idę spać.

 

Wszystkie psy już dawno chrapią,

we śnie biegną, warczą, łapią?                           

Śpią też chmury gdzieś w przestworzach,

koty ( i ten z Żoliborza),

myszy, kuny i zajączki,                    

śpią w wazonach róży pączki,

w lasach chrapią rude liski,

w domach – pełne jabłek miski.

Idę spać.

Idę spać.

Idę spać.

 

Każdy wierzy, że go we śnie coś miłego wreszcie spotka.

Oj! Lodówka przez sen stęka – może zimno jej od środka?

Śpią w parkanach wszystkie deski, pobielone dzisiaj śniegiem,

zasnął królik, sarna, jeleń – przemęczone długim biegiem.

Ziewa nawet pewna wnuczka..i, o dziwo, też zasnęła,

pomruczała krótką chwilkę, ha, telefon odsunęła!

On także chce spać?

Nie zrzucajcie kołdry raczej,

Rano może być inaczej –

może nadejść Wielki Chłód,

Dwie Zarazy, Wilczy Głód.

Idę spać…i już nie kraczę.

Idę spać.

Idę spać.

Idę spać.

*

Niech wam się przyśnią bajki pięknie napisane,

(a nie jakieś durne rymowane bzdury)

czyli, choćby dziwne ptaki lecące w nieznane,

a nie na przykład, przerobiony PAŁAC KULTURY!?

 

 

A TO – znacie chyba:

Więc śpij, bo właśnie, słonko chowa się za chmury, zaraz zaśnie.

Wszystkie dzieci, nawet ZŁE pogrążone są we śnie,

a TY JEDNA tylko NIE.  

( tak śpiewała mi moja mama, potem ja śpiewałam innym –  w następnych zwrotkach było to samo, zmieniały się tylko osoby, rzeczy, zwierzątka i wszystkie, nawet złe – zasypiały. Tylko ja NIE. I dziś też tak mam!.)